Eðri, doðru karýþmýþ; kalmamýþ hiç saðduyu Vicdanlar ölmüþ artýk; olay bu kadar kesin! Bebek vurdu sahile; son rýzký deniz suyu Sözün bittiði yerde kimse bir þey demesin!
Dünyaya küsmüþ gibi yüzükoyun yatýyor Arþtaki her meleðin kalbini kanatýyor Ýnsanlýk onurunun þemsi son kez batýyor Sözün bittiði yerde kimse bir þey demesin!
Çýkar savaþlarýnda yurdu dönerken küle Küçücük bir tekneyle göçüyordu meçhule Ecelin eli deðdi henüz açmamýþ güle Sözün bittiði yerde kimse bir þey demesin!
Hani kendi canlarý milyon varil deðerde; Karun’a taþ çýkartan þeyhler, krallar nerde? Ne söylenir katile kucak açan namerde? Sözün bittiði yerde kimse bir þey demesin!
Hepsi birer firavun; keyifleri þahane! Mazlum, can pazarýnda; mazeretler bahane Ýki karýþ boyuyla Aylan’ýn günahý ne? Sözün bittiði yerde kimse bir þey demesin!
Sevgi maskesi takýp düþmanlýk kusanlar var Adaleti linç edip ruhunu asanlar var Dirilir korkusuyla üstüne basanlar var! Sözün bittiði yerde kimse bir þey demesin!
Tükendi zalimlere insanca diyeceðim Hâkim olmasam dile, küfür söyleyeceðim Konuþmayýn; çýldýrdým, kafayý yiyeceðim! Sözün bittiði yerde kimse bir þey demesin!
Mücella Pakdemir
SABIKALI ÞAÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.