Bak yine tutamadým sözümü
Sen çaðýrmadan geldim geri
Ýçimden söküp atamadým bitiremedim seni
Silmek kolay deðildi izlerini
Ne kadar inkar etsem de
Sevmiyorum seni desem de
Unutamadým gözlerinin rengini
Silemedim içimdeki seni
Nasýl mutlu musun bensiz dünyanda
Arada bir de olsa görüyon mu rüyanda
Beni ise hiç sorma
Kör bir kuyuda gibiyim
Sensiz ne kadar mutlu olunacaksa
O kadar mutluyum
Geliyorsun aklýma bazen iþte o zaman
Herþey sil baþtan oluyor
Kendimi çok kötü hissediyorum
Ölmek istiyorum
Bedenime saplanan zehirli bir hançer gibisin
Caným önce çok yanýyor ama sonra geçiyor
Beni en çok üzen ne biliyor musun
Bizden geriye kalan anýlarýmýz
Onlarý da ya unutur
Ya da arada hatýrlarýz
Seni tam unutmaya çalýþýyorum
Tozlu bir kitap arasýnda onlar geliyor aklýma
Belki zamanla yokluðuna alýþýrým
Sen gibi onlarý da unuturum
Ýstemem senden geriye bir þey kalmasýn
Biliyorum kolay deðil çok zor
Nerden bilirdim bu hale geleceðimizi
Bir hiç uðruna aþkýmýzýn biteceðini
Artýk inanmýyorum
Ne sana ne de aþkýna
Ölüm vuruþunu çoktan yaptýn
Ben hazýrým ölüme bilme sen ...
Refik
04 . 09 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.