SAHİBİNDEN UZAK MEKTUPLAR- 10

Anlamýyorum...
Hiç uðramadýðýn kentlerin bu denli sen kokmasýný bir türlü anlamýyorum...
Her yerde ayný anda batmýþ güneþ...
Çünkü yokluðun tüm evrene yayýlmýþ...
Nerede bir soðuk varsa, bir parça almýþtýr sensizlikten...
Nerede uykusuz bir gece varsa, hayalinden otlanmýþtýr bir kaç nefes... Muhakkak...

Sahi, yazlarý geceler kýsa mý oluyordu..?
Öyle öðretmiþlerdi deðil mi bize..?
Bak iþte, anlayamadýðým þeyler çoðalýyor gün geçtikçe...
Burada kaç saattir gece saymadým ama aydýnlýk hiç uðramamýþ gibi...
Güneþle hiç tanýþmamýþým sanki...
Bir hayli ilginç...



Bugün içimdeki sen kadar kalabalýk ve kainattaki ben kadar kimsesiz bir caddede aylak aylak yürürken, birden bir ses duydum...
Þimþekler çaktý gözlerimin içinde...
Adýný zikretti biri ve desibeli bir hayli fazla idi...
Sanýrým bir kadýn kýzýna sesleniyordu...
Ve ardýndan þiveli bir cümle...
Adýndan baþkasýný anlayamadým...
Ama her yörede ayrý bir güzel ismin... Bugün bunu anladým...
Her gün yeni bir þey öðreniyorum,anlýyorum...
Anladýðým her þeyin yanýnda da muhakkak bir bilinmezlik hediye ediyor zaman...
Ýþte bunu da anlamýyorum...



Zaman...
Ah þu zaman...
Seninle birlikte o da kaybolup gitti ömrümden...
Koluma taktýðýn saat hala duruyor lakin senden baþka bir zamana bozuk...
Tek doðrum sensin ve sadece seni gösteriyor...
Üstelik öyle günde iki defa falan da deðil...
Her saniye, her salise...
Her neyse...
Þimdi çoktan uyumuþsundur sen...
Ve rüyalardan da rüya beðeniyorsundur, ben burada kabuslarýna bile razýyken...
Sana yüreðimdeki güzelliðin kadar iyi bir gece diliyorum kadýn...
Ben uykusuzluðun koynunda gözlerinsizliðe direnirken...



Aðustos/13/2015
01: 25
Denizli...
Sosyal Medyada Paylaşın: