SAHİBİNDEN UZAK MEKTUPLAR- 11

( Bu mektubu Nazým’la beraber yazdýk sana...
Az Nazým, az ben, çokça da Sen kokuyordu yazarken...
Zaten nerede güzel bir koku gelse burnuma, sana mal etmekten çekinmiyorum...
Güzel olan her þeyin sebebi sensin...
Çok uzattým sanýrým baþlarken...
Neyse susayým ben biraz...
Piraye misali övünçlerle okursun umarým...
Sýkýlmaný istemiyorum... )



NAZIM’A SELAM... SANA HASRET...

Ah nasýl da seviyorum seni...
Memleket gibi...
Gökyüzü gibi...
Ekmek gibi...
Su gibi...


Bazý þiirleri tekrar tekrar yazmak istiyorum...
O süslü cümlelerin, senin güzelliðinin karþýsýnda düþtüðü acizane edebiyat hali, zulamdaki sevdana daðlar dolusu tebessüm býrakýyor...
Seni özlemenin tadý doruklara ulaþýyor...
Gönlüm Everest’i ayaklarýnýn altýna almýþ sanki...

Yeni yeni kelimeler yaratmalýyým sana yazmak için...
Tanrýnýn lügatýndakiler yeterli olmuyor artýk...
Günlere sekizincisini eklemem gerekiyor, sadece sana ait olmalý...
Aylara on üçüncü ve tüm çiçeklerin yalnýz sana açacaðý beþinci mevsim...
Ve tanrýdan kendime de bir kaç ömür çalmalýyým..
Defalarca gelip, tekrar tekrar seni sevmem için...

Ey benim sebeb-i soluðum, bu "için"lerin dýþýnda kayda deðer bir isyan yok buralarda...

Ha bir de gözlerin var...
Gözlerin, tek renk gökkuþaðým...
Öyle bir renk ki, bütün renkler karþýsýnda siyah kalýr...
Siyahý severim bilirsin...
Ama gözlerini daha çok seviyorum, siyah ta bunu bilir...


Ah bir bilsen, nasýl da seviyorum seni...
Memleket gibi...
Gökyüzü gibi...
Ekmek gibi...
Su gibi...
Nazým gibi...

Nazým’a selam... Sana hasret...


-Aðustos 16/2015 /Denizli-

Sosyal Medyada Paylaşın: