Sessiz bir karanlýkta geçti günlerim Hiç parlamadý gökyüzündeki yýldýzlý hayallerim Sonu olmayan bir sonsuzluða savruldu düþüncelerim Gel gör ki yine sensizliðimi eyledim.
Leyle mecnuna, kalem kaðýda Ben gecelere, geceler ise bana küs Gündüzüm karanlýk karanlýðým sesiz Gel bak, dünyam dönmüyor sensiz
Sayfalar burkuldu seni anlatýnca onlara Kalemimin mürekkebi bitiyor, tükeniyor damla damla Sanma ki ben sensiz yaþarým bu hayatta Bana sensiz sevda karanlýk gündüzlerimdir unutma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur elif erdoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.