Ülküsüz kalýrsa bir millet Ve dünsüz, yarýnsýz Hastalýðý son demdedir. Ölüm iyiliðidir Zevke sefaya düþüþü Ýçkiye düþer Unutmak için sonu Yiðitler çýkar Bir elin parmaklarý kadar Ve sarhoþlar Mezeleri uðruna Bu yiðitleri harcarlar Dün yaþadýk Koca bir devi gömdük Tarih denen mezara Bu gün daha bir yaþýna varmadan Ayaklarýný üstünde duramadan Bulaþtý ülküsüzlük denen illet Ölüm iyiliðini yaþýyor Yazýk yazýk ki bu millet O devden bir cüce kaldý geriye Sanmayýn ki cücelik Ölçülen bir þeydir Topraklarýnýn büyüklüðü ile Evet bir cüce Tohumu atýlmýþtý devin rahmine Ta bin sekiz yüzlerde Ýçinden çýktýðý kabuðu aþaðýladý Ondan baþka herkes farkýndaydý Kabuk onun ruhundaydý Dalkavuk oldu dalkavuklarýn önünde Birkaç kelime Frenkçe Bir kravat, bir fötr Birkaç bilmem ne Olamadý kötü bir taklitten öte Velhasýl hasta doðdu çocuk Bir kalemde sildi Geldiði o yeri Sen unuttun çocuk Onlar unutmadý dedeni O yüzden hastalýðý genlerine soktular Aþaðýladýlar sen de Aþaðýlýklarýndan kurtuldular Uyan artýk çocuk Çocuktan çocuk olmaz Uyan ve dua et Aç gözleri doymasýn diye Bin yýllýk kanlýlarýnýn Anlaþamadýklarý için Paylaþamadýlar yurdunu Ama onlar asla unutmaz Ey çocuk senin unuttuðunu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleymanaydoğdu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.