Ýnsanlýk öldü gitti ahde vefa kalmadý
Ortalýk toz dumanken, at gözlüðü takýyor
Cesaretli Mehmetçik,direnmekten yýlmadý.
Vurulsa da bilekten,tek ayakla sekiyor
Pek iyiye yormazlar, bizim köpek havladý
Bunu duyan kediler, korkudan miyavladý
Sahildeki gazino bu gün sinek avladý
Gecenin bir yarýsý ,bana kasvet çöküyor.
Fadime’nin sözlüsü, þehit olmuþ aðlýyor.
Dövünüyor anasý,yürekleri daðlýyor.
Kara gözden yaþlarý,oluk gibi çaðlýyor.
Her gün ölüm haberi,ateþ gibi yakýyor
Baþ baþayým kendimle, yalnýzlýða alýþtým.
Dalgalarla konuþup, unutmaya çalýþtým
Çýplak ayak yürüdüm, köpüklerle dalaþtým
Füme renkli bulutlar, sanki hüzün ekiyor.
Sebep yokken ortada, nerelere koþarýz.
Her birimiz kardeþken,düþman gibi yaþarýz
Ýçimizde þeytan var,doðru yoldan þaþarýz.
Nankör olan hainler ,cezasýný çekiyor.
Nerede ölüm varsa, ateþ orada yanar
Hanedeki canlarýn , sanki kanlarý donar.
Dünya durana kadar tarih onlarý anar
Gökler bile aðlýyor,nasýl þimþek çakýyor.
Ülkü Ahýska
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.