sahile vuran insanlıktı
laiklik ve çaðdaþlýk adýna hümanizm diyen eçheller
deniz bile imtina etti yüzünüz kýzarsýn diye!
gönül verdiðiniz iþtihalarýnýz öldürdü insanlýðý seyreyler
cahili sapkýn fasýklýðýnýz insansýz modernizme hediye!
ya bizler karalarken batýyý bizler hangi alemdeyiz
ne sahip çýkarýz kendimize nede islamý aleme
beyhude iþlerle enerji harcar gavurdan merhamet dileriz
manzara öyle korkunç hal ki; sözüm varmýyor kaleme
hani bizler gönül insanýydýk sevgi merhamet inanç
bir balinanýn kuyruðunun yanýnda,deðerimiz kaçta kaç?
kendi içindeki büyük alemin fevkinde deðilse insan
farkýna varmýyorsa uðraþma boþuna,ne ki adamdan saysan
gönül cevher gönül ýþýk kaynaðý içini yansýtan ayna
hala oyunda oynaþtasýn yetmedimi biraz daha oyna
erdemlilik yoksa kalýpta bulunmuyorsa züht ve takva
ey insan,sureti haktan görünürsün,kalbin teslim þeytana
anlarým öteden beri,batýnýn medeniyetine özgü insansýzlýðý
benim anlamadýðým, bizimkilerin vurdum duymaz aymazlýðý
Ýslam ýsrarla kardeþlik derken,bizler savrulduk benliðimizde
sormak gerekmezmi nefsimize,hemde utanarak,suç kimde?
yusuf erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.