yalnızlık duygusu
Çok garip bir duygu, evde yalnýzlýk
Odanýn kapýsýný açmaya korkuyorsun
Ya odadan odaya geçmekte ayrý bir ürperti
Sanki, korkularýn tuzaðýnda coþkun bir melodisin
Ve sanki içine zorla takýlmýþ gizli bir maske var
Ýnsan uyukluyor bazen korkunun kucaðýnda
Kýrýlan cesaretini toplamak için
Ama insan, inancýyla yenebilmeli korkusunu!
Yürüyebilmeli, gönlünün ufki basamaklarýnda
Gençliðin basamaklarý naðmeli bir süreç
Her basamak nisanda yaðmur kokusu
Her evresi, hayatýn dokunan kilimidir
Her yaþta duyar insan, sevgi sözcüklerini de
Yaþlanýnca daha bir özlemle hissettiriyor kendini
Yýllar; nasýlda yaþlanmýþ üzerimde
Onca biriken yükünlesin, aðýr aksak tonajý
Kucak açmýþ kuþlar bana, bambaþka bir iklimde
Her yaþta kaybolmamasý gereken insanlýðýn imajý
Gönlümün her köþesinde, ýssýz bir adadayým
Ahret yolcusu kalmasýn, bu dünyadan adayým
Yok, hiç kimseye sitemim herkesin hali farklý
Ne gülümsüyor yýldýzlarým, güneþte üzgün tepemde
Âlem kaymýþ ekseninden, çoðu insan yandan çarklý
Nazar muskam boynumda,nasihatler küpemde!
Hey yalnýzlýk üzgün müsün ne, sende benim gibi?
Üzülme; her yalnýzlýkta korkar oldu zaten kendinden
Her yalnýzlýk yaslanýr kocaman bir duvara
Korkmamak için örmemelisin ruhunda duvar
Ýnançla yükselir insan, ruhun zirvesine
Yani her basamaktýr, duraksanan bir vesile
Can iþte; baský yapar durur ruhun kafesine
Yýkýp duvarýný hürriyete kavuþmak için
Her korku, hürriyete örülen engelli bir duruþ
Her korkuyu yenmek içindir, son vuruþ
Her ilaç bir bade ise özgün bedende
Her canlý kavuþmak ister, hicret ebede
Yaslanmýþ; korkunun ruhuna yaslanmýþ gece
Sanki yatalak bir hasta gibi bekliyor sabahý
Sayýklýyorum ismini derdim der(d)ince
Düþünüyorum yalnýzlýðýn korkusunda özgün ervahý
Ben, korkunun yere düþen gölgesiyim
Yusuf Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.