Ýnatla sarýldýðým bu sigaranýn dumaný uyuþturuyor içimi her hatýramý asmýþým kirpiklerimin daraðacýna
Ötelenmiþ biri gibi kendimi hafife alýp tüm duygularýmý kurþuna diziyorum bazen Ölümü hiç bu kadar yakýndan tanýmak istemedim üstelik ...
Ne zaman köpürmüþ küskünlüðüm dudaklarýmda canlansa, teke tek kalýrým acýmla ufalanýrcasýna içime düþer cümle ah Ne zaman sussam gözlerim kusar beni düþer önüme aðýr bir leþ gibi uykular
Burnumda tarife hacetsiz garip bir koku yüzsüz baþaklarý sarkýnýyor umudumun her yerimden çekeliyor ciðerlerimi parçalaya parçalaya inletiyor kahrým en derinden
görmek için deðil bakmak için var bu gözlerim ve ara sýra aðlamak için belki
Eylül ahmaklýðýyla salýndýðýndan beri hep yorgun etim , her yaðmurun çisesi olmaya talibim þimdi
Kemiklerimdeki derin sýzý dýþýnda hiçbir yakýným, duyduðum azap kadar kudretli tek düþmaným yok Silik silik yazýlmýþ bir yazý aklýmda , okuyorum baðýra çaðýra baþtan aþaðý uçurum serinliði doðuruyor göðsüm , söylesem kim dinleyecek ki bu çaresizliðimi ?
Bu sabah öfkem uyandýrdý beni öpüp sol yaramdan , utandým kanamaktan ilk defa
ondan bacaklarýmda ilk ayaða kalkma tadý ondan taze mezarlarýn ot kokusu bu odayý boðazýna kadar dolduran ondan ardým sýra yastýðýma boþ boþ bakýþým ondan kendimi her gidene bu kadar kolay yakýþým
Soldurulmuþ hevesim, yarý açýk gözlerimde uzun uzun baktýðým aynanýn tuzumu çimdirdiðini öðrendiðimden beri ne gelen ne giden var düþlerimde hepsi silüettir varoluþ hikayeme inat yüzümdeki çizgilerin üzerinde her birinin karný týka basa umut her biri kendinden acýdýr
hepsi þahit caným dediklerimin canýma çöreklenmesine tüm aðlaþmam derin yaramýn tek ilacý gülsem, deli derler halimin her cümlesine
Öyle kýrýk öyle döküðüm ki Dokunsa biri kazara, canýmý býrakabilirim avuçlarýna Delik deþik göðsümden bakýyorum dünyaya emiyor karanlýk sessizliðimi solgun yüzüm kandýrmasýn az sonra göz bebeklerim gülümseyebilir hesapsýz ...
dar geliyorum canýma neye baksam ölüyor azar azar neye sussam üstüme kalýyor aðýr vebali kesilmiyor bu rutubet kemiklerimde þimdi bir çýðlýk atsam ruhum topuklarýmdan sýzar
Bu þarkýlar da olmasa çekilmeyecek kahrým , bu sessizlik emecek kanýmý çilemin kurnasýndan Ýlk kez bu kadar zavallý kalýþým ilk kez bu sýzý býçak gibi geçiyor orta yerimden bu ilk hevesimin kursaðýma takýlýþý kaygýsýzca bu ilk yaz, saçlarýma kar yaðdýran
tut elimden bu yük yaman tut elimden bu kadarýna dayanamam
Uslandýr beni bana sevmek haram gücün yeterse özüme düþ tutayým bana muaf ellerinden bir silkelensem þimdi geri kalan umudum da düþü verecek ceplerimden