Soðuktu!
Acemi bir rüzgar vuruyordu
Bahçemizde baharý
Üþüyorduk
Az ilerde
Gölgelerimizi gömüyordu topraða
Þehrin
Zoraki gülenleri
Karanlýktý
Karanlýktan bakýyorduk
Ve
Aþk!
Neden kirlenir diyen
Gölgelerin uðultusunu duyuyorduk
Ki;
Biz
Kendi karanlýðýmýza yürüyorduk
Soðuktu!
Üþüyorduk
Yüzümüzü bir býçak gibi
Ayrýlýk korkaðý
Ölüm ayazý kesiyordu
Ölemiyorduk…
Taylan KOÇ