Nasıl Olayım Be Ufaklık

Þimdi nasýl, ne yapýyor diye sormuþsun
Hiç haz etmediðim mahallenin bakkalýna
Birde selam söylemiþsin
Bana söylerken, býyýk altý gülümseyiþini görmeliydin
O an
Ekmek býçaðý ile dudaklarýný kesmek istedim
Ama, insanlýðým tuttu beni
Yapma dedi

Sinirimden, dudak uçlarýmý ýsýra ýsýra
Boynumu öne eðip
Küçücük evime geldim
Sana söylemesi için hiç bir kelime bile etmeden

Hiç okumayacaðýný bildiðim halde
Bir kaç kelam yazmak geçti içimden
Tüm sayfalarý senle dolu olan kadim dostum
Tek sýrdaþým olan günlüðüme

Nasýl olayým be ufaklýk
Her zaman ki gibi desem
Her zamanki halimi bilmiyorsun ki
Sadece, yalan yanlýþ
Saðdan soldan duyduklarýndan baþka

Kirpiklerim de, soðuk bir yalnýzlýðýn acý gözyaþlarý
Ve kan çanaðý gözlerim
Bir annenin tedirginliðinde
Geldin
Geleceksin diye korkuyorum
Biliyorsun
Bu halimi görmeni hiç istemem

Sakallarýma kar kurtçuklarý düþtüðünden beri
Her yerim üþüyor
Herkese buz gibiyim
Aðustosta kýþý yaþýyorken
Kalabalýklar da dolaþan bana
Doðan güneþ bile fayda etmiyor

Kime baksam
En çirkin kadýnlarýn bile sureti sana benziyor
Neyi düþünsem
Ýçinden mutlaka sen geçiyorsun
Bazen
Hani içinde ki sana kýysam
Beynimi çýkartýp atardým

Ne kadar uzun, siyah saçlý kadýnlarý görsem
Onlara koþmak geçiyor içimden
Ve sigara yanýðý ellerim
Ellerimi hiç anlatmayayým sana
Kýzgýnlýðýma yenik düþtüðüm anlarýn þahidi onlar

Ýþte böyle be ufaklýk
Yazacak daha çok þey vardý
Yazdýkça utandým kendimden
Utandýkça
Boþ ver be ufaklýk
BOÞ VER...

Sosyal Medyada Paylaşın: