Hangi mevsime gizlensem Göçmen bir kýrlangýç ihbar ediyor yerimi. Sarý yapraklar sobeliyor, Eylülün kapý ardýnda buluyorum kendimi.
Ey kaybetmiþliðin mevsimi Melal yaðmurlarýn yýkarken yüzümü Týpký sevgilinin gidiþi gibi Çoban ateþiyle yakýyorum hüznümü
Bak; Ayrýlýðýn ilenciyle yaprak döküyor, Hazan kokuyor þimdi Gülþen de güller. Sen beni baharda bekle Ýþte o zaman Kýssasý mahþerde okunacak fermanýný gör
Meftunu olduðum çýnarýn gölgesi de kayýp Ölgün yapraklarýný yýkýyor gri yaðmurlar Güneþin dahi gözleri nemli Gülmesine izin vermiyor kara bulutlar
Aslýnda o kadar kötü deðil Yaðsýz kandilin konsol üstü yalnýzlýðý Çizik plaðýn gramofondaki tiz sesi Þemsiyeyi avuçlarýmla sýmsýký kavramak Ve melankolik þiirler yazmak puslu günlerde
Oysa ki Kendi uzaklýðýmý aþmak için gelmiþtim sana Kedi gibi kokunda uyumayý Kuþ gibi Solundaki kafeste soluklanmayý Ait olmayý sevmiþtim beklentisiz
Vakýa bu,hakikatin ta kendisi Adý üstünde Eylül Her dem aþkýn güz senfonisi
Þimdi Seni hatýrlamak için Bol küfürlü cümleler okuyorum Sonra þiir yazýyorum Gelmiþine geçmiþine aþkýn
Dilek USTA Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilek USTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.