TÜRKİYEM

ALTINCI BÖLÜM (SON)


Munzur kýrk gözesinden çaðlarken deli deli,
Sesindeki çoþkuyu vadisinde görmeli.
Kilim, cicim rengarenk, atlar süslü heybeli,
Tek düzünü Keban’a feda eden TUNCELÝ.

Karun’un Hazinesi üç yüz altmýþ üç kaðþak,
Buldu koydu müzeye seyretsin nice kuþak.
Ulubey Kanyonu’nda dolaþýr oðul uþak,
Avrupa’da halýsý yere deðmeyen UÞAK.

Hem Van’lý hem þanlýdýr meydanlarda pehlivan,
Ayrý renk gözleriyle kedisi güzel hayvan.
Otlu peynir içinde; kekik, sarmýsak, reyhan.
Akdamar Adasý’nda tarih barýndýran VAN.

Bir avuç arazinin tamamý yeþil ova,
Ýstanbul çilesine devadýr temiz hava.
Yürütülen köþkünde, kâr etmedi inziva,
Termal hamamlarýyla saðlýk veren YALOVA.

Kýral Kýzý Hamamý kesesi eder abat,
Hatýra resimliktir kulesindeki saat.
Türbeleri bolcadýr dilenir boþ þefaat (!)
Bozok’un yaylasýnda sabýr taþýdýr YOZGAT.

Altýnda kara elmas üstü ormana adak,
Kayýn, kestane, gürgen, ýhlamurla diþbudak.
Madencinin yukarda alný açýk yüzü ak.
Bitmeyen enerjinin kaynaðýdýr ZONGULDAK.

Canlýdýr, aldatmasýn derlerse; - Ölüdeniz!
Fýstýk, muz, anasonla bayram eder mideniz.
Yazýn güneþe tedbir, kýþýn gezin ceketsiz,
Mermer üzeri maki tarih kokan AKDENÝZ.

Madenli daðlarýný aþamaz gurbet yolu,
Arpa, buðday, kaysýyla sýnýrlý tarým kolu.
Yaz gecesi insanlar dýþarýda paltolu,
Besili hayvanlarý bol DOÐU ANADOLU.

Cepkeni çizmesiyle yaþar kendine özge,
Madenden yana zengin tam yaþanacak bölge.
Haþhaþ, tütün, incire, zeytini verir gölge,
Daðlarda yeli serin kýyýsý sýcak EGE.

Kavramýþ yakasýný býrakmaz Ortadoðu,
Oynanan oyunlardan habersizdir birçoðu.
Bir petrol bir mercimek olanca varý yoðu,
Yazýn kuru sýcaktan kavrulan GÜNEYDOÐU.

Ýner çýkar et tutmaz sýrtta sepet çaresiz.
Kömürü beþ yüz yýllýk bir depodur hilesiz.
Keten, kenevir, fýndýk bir de çay var þüphesiz
En fazla yaðýþ alan bölgedir KARADENÝZ.

Bozkýrýn çevresinde Kýzýlýrmak’la kolu,
Açýlmalý Konya’ya Fýrat’tan bir su yolu.
Þeker pancarý bolca silolar buðday dolu.
Yaðýþtan nasipsizdir kavruk ÝÇ ANADOLU.

Sanayi merkezidir, koþar her düþen dara,
Kontrolsüz nüfusu artýk açýyor yara.
Ayçiçek, pirinç üstte, altýnda bor’u ara,
Karman çorman iklimi, akýl ermez MARMARA.

Altýnda niceleri, can bedelli yatandýr.
Üstüneki topraðý yurdumuza katandýr.
Burcuna ay yýldýzý diken þehit Ata’ndýr,
Kanla sulanan toprak bölünmez tek VATANDIR.

Tapusunu alýrken aðýr oldu tediyem.
Üzerinde uçan kuþ, açan çiçek hediyem.
Uðruna caným feda, daha baþka ne diyem!
Dolaþtýk iki koldan, iþte cennet TÜRKÝYEM.


Süleyman KARAMAN (vega4)


***
**
*

Not: TÜRKÝYEM þiirimizÝn Sayýn BEKÝR GÜÇLÜER tarafýndan yazýlan BEÞÝNCÝ BÖLÜMÜNÜ bu þiirin hikayesi bölümünden ya da þairin kendi sayfasýndan okuyabilirsiniz.
***
**
*





Sosyal Medyada Paylaşın: