Kadıköy'de...

Kadýköy’de

Adým adým dolaþýyorum Kadýköy’de;
Binlerce insanýn içinde, binlercesiyle birlikte.
Burnuma düþen mutlu doða, al hadi derken simitçi,
Boyayayým mý diyen çocuk sesinde,
Aðýr aðýr kasveti atýyorum,
Maðaza afiþlerine, elektrik direklerine.

Sakin, huzurlu ve mutluyum.
Ayrýlýðýn acýsý bende þimdi güzellik,
O’nun olmayýþý sadece eksiklik.
Önceden O’nu gözlerinde düþünüyordum,
Þimdi Onsuz caddelerde.
Hala benimle, eminim gözlerimde.
Güle güle aþkým derken,
O içindeymiþ gibi her sarý taksiye,
Elim havada asýlý kalsada, yaðmurum var akarken ellerime.


Sana aþkým gittikçe büyüyor.
Meðer ben;
Kuru dallarýn, soðuk rüzgarýn hasretinde,
Sensiz geçecek bir baharýn özleminde,
Belki döner ümidindeymiþim.
Meðer ben Kadýköy’de;
Sensiz dolaþmanýn nasýllýðýnda,
Kalabalýkta senin gözlerimde farkedilmene,
En kötü anýmda bana sarýlývermene hasretmiþim.
Elveda aþkým derken meðer;
Ben seni bir gün nasýl özleyeceðimin,
Nasýl kendimce avunacaðýmýn,
Kýsacasý seni nasýl sevdiðimi anlamanýn anlamýndaymýþým...

Lakin;
Sende benden geriye ne kaldý ki ...?


deepmirror



Sosyal Medyada Paylaşın: