yalnızlık sevdam
Ýçim sýkýlýyor sahiden
Yalnýzlýk ruhumda örtü
Kapanmayan bir gönül yarasý
Öpsen de geçmiyor
Býçak sýrtýnda yürüyorum
Ruhumdan vurgun
Hep kýrýlgan avizeler sallýyor beni
Loþ ýþýklý bir gecede savruldu ruhum
Ne dediðini anlýyorum þimdi
Ne yazdýðýma mutiyim
Ýçimden kopan þeyler var
Bundan eminim
Bildiðim hep yokuþlardayým geriye giden
Ve kalben direnen nedense benim
Ýþte; yine önümde direnen, kocaman bir duvar
Sýkýldým kendimden dört duvar arasýnda
Kendimle sýkýþmýþ halde bütün bir bedenim
Yine karanlýktayým
Iþýtmýyor gönlümü avizeler
Ah ne olurdu, olsaydý bahar gibi sözlerin
Ama nerde?
Sözlerin kýþ ayazý ezgin ruhumda
Býçak gibi baþ aðrýsý keskin sözlerin
Sendeki nasýl bir ruhsa
Erimez yüreðin
Sanki yokum kendimde gün be gün
Hapsedildim ruhumda biteviye
Ölüyorum kendimde söylenir türküm
Hey hat! Öpsen de geçmiyor ki; bu kanlý yaralar
Kýsýldýk sözcüklere yükledik anlam
Ama hep uzaktan uzaða
Benliðimde yeþerdi küllendi sevdam
Þimdi can çekiþen rüyalarda kendimle yalnýz
Hayaldeyim serapta
Uçsuz bucaksýz
Yusuf Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.