ŞARAPÇI

Kirliydi…
Saçý sakalý
Üstü baþý
Çatýktý kaþlarý
Hüzünle karýþýk
Kurduðu cümleler
Aklýný baþýndan alýyordu insanýn

Kendi adýndan baþka
Bir ad daha taktýlar
Derdini kederini
Hiç ona sormadýlar

Yalnýzdý…
Kimsesizdi…
Hiç olmadýðý kadar
Kayýptý kendine
Dostuydu kaldýrýmlar
Elindeki þiþeden hariç

Sen ayyaþsýn dediler
Dalga geçip güldüler
Neden düþtü bu hale
Hiç sual etmediler

Ýçiyordu…
Aðlýyordu…
Arada bir çýðlýk atýyordu
Denize doðru
Zararý çok olan insandan zararsýz
Neden ben der gibiydi gözleri…



Nazým UZUN



Sosyal Medyada Paylaşın: