SEN KİMSİN HÜLYA

Karanlýk çökmüþtü þehre
Kýyamet sesi gibiydi gök gürültüsü
Bir bank’a oturmuþtu genç "Kýz"
Sýrýlsýklam

Usul usul yanýna sokuldu "Delikanlý"
Titriyordu buharlý nefesi
Yaðmurla karýþýk aðlýyordu kahve gözleri
Rimel izi siyah bir yol çizmiþti yanaklarýna

Sordu? "Delikanlý"
"Bir derdiniz mi var
Neden aðlýyor sunuz?
Gecenin bir yarýsýnda
Yalnýz baþýnýza bir fenalýk yapabilirler size
Bak ortalýk çok kötü" dedi.
Ve... ekledi sonra
Gidecek yeriniz yok mu?

Sessizdi hýçkýrýklar
Ýçine içine akar gibi
"Hayýr... " dedi " Kýz"
Uzunca...
Haykýrdý ardýsýra
Kanserim... Kanserim... Kanser
Anlýyor musun?

Ne diyeceðini þaþýrdý "Delikanlý"
Lal oldu
Çakýlý kaldý oturduðu yere
Baþýný öne eðerek
Tuttu kolundan genç Kýz’ýn

" Gel bacým" dedi.
Bu yaðmurda daha da hasta olacaksýn
Hadi... Seni evine götüreyim
Kalktý oturduðu yerinden "Kýz"
Fidan gibi, ahu dilber
Ýçinden geçirdi "Delikanlý"

"Bu kadar güzel birine bu laneti verme Allah’ým
Diye... dua ediyordu.
Hatta ona aþýk olmuþtu
Belki aciziyetine
Belki güzelliðine
Belki de yüreðine"

Benim evim yok dedi "Kýz"
Nasýl yani dedi "Delikanlý"
Ben yetiþtirme yurdunda büyüdüm
Þimdi de kadýn sýðýnma evinden kaçtým

Þaþýrdý...
Dudaklarýný ýsýrdý "Delikanlý"
Gözleri kocaman oldu
Derin bir "Offf" çekti içinden

Olsun merak etme dedi "Delikanlý"
Gel seni bir pansiyona yerleþtireyim
Korkma tamam mý?
Tanýdýðým sevdiðim bir arkadaþ
Emin ellerdesin...

Önce bir kaç parça eþya buldu "Delikanlý"
Sonra karnýný doyurdu
Ve... Pansiyona arkadaþýna teslim etti "Kýz’ý"
Kýz durdu ve
Uzun uzun Delikanlýnýn gözlerinin içine bakarak
Gözlerin güzel deðil ama çok çok manalý dedi.

Gülümsedi "Delikanlý"
Yarýn sabah görüþürüz
Sen güzelce dinlen
Beraber kahvaltý ederiz dedi.
Kýz odasýna çýktý.

"Delikanlý" arkadaþýna dönerek
Bu kýz yetim ve kanser, ona göz kulak ol
Ben yarýn sabah geleceðim der.
Ertesi gün sabahýnda
Delikanlý elinde bir demet papatya ile
Pansiyona gelir
Yüzünde büyük bir tebessüm
Ve büyük bir heyecanla
Arkadaþýna sorar
Kýz uyandý mý?
Arkadaþý...
Bilmem... Hiç odasýndan çýkmadý der.

Delikanlý Kýz’ýn odasýna çýkar
Kapýyý çalar... Ses yok
Tekrar çalar... Ses yok
Aþaðýya iner ve arkadaþýna
Oda da kimse yok
Hani odadan çýkmamýþtý.

Arkadaþý þaþýrýr
Vallahi de çýkmadý
Billahi de çýkmadý der.

Delikanlý koþarak yukarý çýkar
Odanýn kapýsýný kýrýp içeri girer
Gördükleri karþýsýnda
Gözünde ki yaþlara hakim olamaz.
Sesi soluðu kesilmiþ
Yatakta masum bir gülümseme ile
Boylu boyunca uzanmýþ bir genç kýz
Daha henüz adýný bilmediði
Soramadýðý...
Nefesten kesilmiþ

Kalk diye yalvardý "Delikanlý"
Defalarca
Haykýrdý
Yoktu duyan odalardan baþka

Çantasýna uzandý sonra
Bir "günlük defteri" vardý
Kimliðini buldu arasýnda
Kimliðine baktý "Delikanlý"
Adý "Hülya"
Günlük defterine baktý sonra

Her günün baþlýðý
"Sen kimsin Hülya"
Ve... en son sayfasýnda
O yaðmurlu gecenin notunu düþmüþtü

"Biliyorum Hülya, bu gün ölmek istedin
Ama yapamadýn
Zaten ölecektin kanserden
Ama ilk kez...
Hayatýnda sana sahip çýkan biri çýktý bak
Sakýn ona aþýk oldum deme
Belki bir baþkasý vardýr onun yüreðinde
Boþver be Hülya
Bilmediðin þeylere burnunu sokma
Aþk kim... sen kim
Biliyorum Hülya,
Sen hiç sevilmedin
Sevemedin...
Sen þimdi, ölmeyi de beceremezsin...








Sosyal Medyada Paylaşın: