Ýnsanýn kendi olabileceði tek yer gece kalbidir Yalnýzken kendisinin efendisidir. Ama, Akýllý taklidi yapanlarýn Ruhuma izinsiz giriþleri yok mu Ýþte bu delirtiyor.
Biliyorum ki normal olmak deli olmaktan daha zor. Ýnsanlarý olduðu gibi kabullenmek, Savaþlara ve öldürücü þiirsizliðe, Doðan çocuklara , Gökyüzüne ihanet etmek olmaz mý.
Onun için Sessizlik aðýr bir kaya gibi çöktüðünde Kalabalýðý ve zamaný durdururum el yordamýyla Ýçimin sularýna balýk gibi dalar Baþýmý uzattýðýmda yaðmurunda ýslanýrým zaferimin
Buna delilik diyorsun. Ýzanýn yetmez, sýrrýný çözemezsin. Sen boyun eðersin ben isyan ederim Sen nefret edersin ben severim Sen paraya taparsýn ben Tanrýya Yani serseriliðin ve kaybetmiþliðin Sokak baþýyým.
Sadece insanlýða olan inancýmý kaybettim Bu demek deðil ki Güllerle birlikte açamam Zamanýn dýþýna taþamam Ki en tehlikelisi sevmeyi baþaramam
Borcum da yok aþka Yeryüzünde insanlar tarafýndan kanatýlmamýþ Bir aþýk olmayý yeniden deneyeceðim. Aklýn fazlasý cehennem Ben cennete sürgün yiyeceðim.
Dilek USTA Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilek USTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.