Biz kendimiz Ýz býrakmadýk mý gökyüzüne Mektup diye ilk öpüþlerimizi Gri denizlerde doðan yalnýzlýklarda Gençlik umuduyla yuvarlanan dalgalarýmýzla Ýlk giden biz miydik aslýnda yalnýzlýklara Ýçimizi yakan aþk gemisiydi o umutlara
Güneþin doðuþuyla uyandýk tatlý uykulardan Yüceldik daðlarýn sýrtýný saran ufuklara O yorgun bulutsu gözlerimizle dinlendik Kaydýk denizin üzerinden þimale doðru Yine sessizce ikili yalnýzlýklara Hayat denen derin uçurumlara Þimdi piþman mýyýz
Behçet Bük 991/21.8.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.