’Su dökme ateþe, þeytan çarpar!’
derdi annem, beni de mi çarptý ne;
Tanrýlarýn tanrýsýnýn oturduðu daðýn
Eteklerinde baþladý bu yangýn
Dilinden ateþ saçan
Ejderhaya benziyordu aþk!..
Çýngý çýngý sýçrayýp geceleyin
Sardý düþlerimin en uzaðýný
Alev alev iliklerime deðin
Ateþiyle kendini yakan
Zehirini kendi tenine býrakan
Akrep miydi yoksa þehveti aþkýn?!
Yoksa þimþek miydi aþk
Yankýlanýp daðdan daða
Kükreyip beynimde çakan,
Ýki tende bir beni
Esritip þarabi kollarýna çeken?!
2.
Canhýraþtý börtü böcek
Etçil kuþlar þaþkýn
Ormanda tüneyen mahlûkat
Yarasalar, baykuþlar bize döndüler
Gömüldüler içine aþkýn;
Engin mavi a(þ)kdeniz
Ay ýþýðýnda yakamozlar
Kumsalý yalayan sular
Uyandýrdý çakýltaþlarýný
Milyon yýllýk uykusundan
Musa Daðý’nýn Siren’leri
Ýrembaðýnýn erenleri
Selama durdu aþka mekân
El etsem durmaz, geçip gitti
Eski zaman trenleri...
3.
Usul usul baþladý yaðmur
Sýklaþtý gözlerinde saðanak
Kaymaya baþladý
Birbiri ardýna yýldýzlar
Korkunç bir savaþtý
Gecenin içinde gözlerine bakmak!
Göktaþlarý çakýldý kâlbime;
Ateþte varlýðý
Suda darlýðý
Ne kadar özlem o kadar aþktý bu
Bir bakýþla baþladý gözbebeklerinde
Sönmeyen bir ateþti
Büyüdü gitti evrenin karadeliklerinde
Bitmeyen bir aþktý bu
Sonsuzluðu aþtý; aþktý, aþktý, aþktý bu...
Þaban AKTAÞ
19 Temmuz 2015