Bütün Benliğimi Tığ Gibi Delip Geçen Zaman
Uyumadan uyandýðým gençliðimde buldum
Yokuþ aþaðý fýrlatýp kaybettiðim zamaný
Ufalmaya baþladý herþey
Giydiðim pantolon
Ýki yakasý bir olmayan gömleðim
Üç numara takýldýðým hayatýn oyduðu saçlarým
Tel tel eskiyip kýrýldý
Ilýk bir tebessüme bile yer vermeyen yüzüm
Kaskatý kesilip gözyaþlarýmda yüzmeyi öðrendi
Adamý acayipleþtiren aþk
Bir heceye , bir kelimeye , ve bir cümleye
Tek baþýna özne ve yüklem olabilirken
Tek bir sözüme bile inanmayan insanlara
Sevda türküleri söyletip durdu
Zaman hep geçti
Geçip durmadý bir kere bile
Ve en çok bir araba dolusu umutla söylemek istediklerimi
Topyekün bir þekilde susturmaya kalkarken yok ettim kendimi
Havasýndan geçilmeyenler bile geçip gitti bir akþam üstü
Gülüp geçtim
En tenha , en ýssýz kalabalýklardan geçerken üzülürmüþ insan
Ben en tenha yalnýzlýðýmdan geçerken buldum üzgünlüðümü
Yaþamak denilen fiili yaþatmak için
Biraz geç kaldým
Geç yaþarken geçtim
Bütün benliðimi taþýyan zaman kervanýný .
Kadri Demir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.