Yalnızlığın Oğlu

Adým adým gittim sensizliðin bedenine
Süzüle süzüle uçtum nedensizliðin ucuna
Göremedim gülüþlerini
Bakamadým ateþten yüzüne
Yakarsýn diye beni
Aðlayamadým yanýnda
Gözyaþlarýmý bitirirsin diye
Sararmýþ saçlarýna dokunamadým
Bir umut daha verirsin diye
Sonsuzun ucumu yoksa diye düþündüm iþte o an
Yoksa bedenimin son zerresinde miydim
Ya da nedensiz çekip gitmenin acýsý mýydý bu?
Ne anlarýmki ben sevgiden
Ne bilirimki birini sevmeyi
Ne gördümkü mutluluða dahil
Yada ne verebildim ki çiçeðime
Susuz kaldý o çiçek
Büyümedi yerinde
Hep mutusuz oldu orda
Bakýlmaya muhtaç, sevgiden yoksun kaldý
Sevgisiz bir hayvanýn çiçeðiydi o
Yalnýzlýðýn pençesindeki adamýndý o çiçek
Bir hiçin gemisindeki dümenin
Üstündeki çiçekti o
Anlamsýzlýðý iyi bilen birinindi o çiçek
Ve….
Ýþte gidiyorum dedi
Býrakýyorum herþeyi burda
Karanlýðýn içinde gömülü kal
Yalnýzlýðý dost bil kendine
Görünme ama hep gör
Gölge ol her anýmda
Ama gerçek olma
Bitmeyen sýzýlarýn kutusu ol
Kalpsizliðin si mgesi ol
Açlýðýn kendisi
Ve mutsuzluðun kelimesi ol dedi o çiçek
Ne dese haklýydý sanki
Ne yapsa doðruydu belkide
Lakin vardý ya o adam
Güzellik seninle olsun
Sefalet uzak dursun senden
Karanlýk geldiðinde güneþ üstünde olsun
Yalnýz kaldýðýnda dostlarýn olsun yanýnda
Si mgesi ol mutluluðun
Görünür ol ama beni görme dedi o adam
Ne de vefalý idi o adam
Nede iyi bi kalbi vardý
Ne yumuþak gönüllüydü
Ama yalnýzdý
Siyah onun evi
Yalnýzlýk onun dostuydu
Tek arkadaþý buydu
Ne yapabilirdi ki
Bir hiçin ta kendisiydi kendince
Sessiz sesleri duyan tek insandý
Hissedilemeyecek acýlarý çeken tek adamdý o
Gözlerinde mutsuzluk çýkaran tek kiþi
Eksik
Bitik
Harap
Çökmüþ
Ve
Bütün siyah kelimelerin kendisiydi o adam
O
Yalnýzlýðýn oðluydu…

SELÇUK ÝLHAN AYDI
SUSKUN SESLER


Sosyal Medyada Paylaşın: