Sürgün bir yaðmura tutuldu gönül
hüzün akar göz pýnarlarýndan ay’ýn
demlenmiþ yýllarýn kýzýllýðý
aldýðýn nefeslerin beyhude hepsi yalan
zavallý akþamý elinden tutan
bir ay ve yýldýzlardan geriye kalan
karanlýk pencereler gibi sönmüþ ýþýðý
yitip gidiyor zaman
çingene pembesi katýrtýrnaðý çiçeði gibi
bir günlük ömürleri açýpta solan
yetmiyor artýk yaþamak kelimesi
boþlukta uçurtmalar gibi dengesi bozulup yere çakýlýyor insan
þu yanan topraðýn üstüne gölgesi düþmüþ yapraðýn
es deli rüzgar es zamaný deðil
þimdi aðlamanýn ve sýzlanmanýn
benzi sarý darmadaðýn saçlarý
sarýp sarmaladý bizi
baþucumuzdan ayrýlmadý hiç hiçlik
tanýdýkça dünya büyümüyor gözümde
güneþin suya gömüldüðü yerde
gün batýmýný da görünüyor ýþýklarýn kucaklaþtýðý karanlýk
sönmedi mi acaba hiç acýnýn otaðý
anacýl bir hissin kundaklandýðýnda çocuðunu
akþamýn çocuksu ürkekliðinin
rengi sarýyor bütün çiçeklerin yapraklarýný
dönmemek üzere ayrýlacaklar
ölüm dikti aldatýcý bakýþlarýný
daha henüz egemenken kuþ sürüleri
pembe sardunyalar çocuklar oynuyor gülüyor
þaþýrtýcý deðil kimi aðlýyor
senin dünyaya bakýþýnda
bense hesap sormak istiyorum
kuþbakýþýyla baktýðýmda
uçup giden yýllarýn ardýndan
karanlýk uçuyor þehrin üstüne çelik gibi kirpikler ok
ne yaparsan yap olmuyor bazen
gelmeyecek geçen günler aylar yýllar
mevsimler dövünmenin faydasý yok!!
Nurten Ak Aygen
18.08.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.