Bu son olsun
kýrýk kalbimi al götür uzaklara
tekmelediðim
sabah rüzðarýný al getir bana
bende kalsýn
tüm ayaklarýma dolanan mevsim
kuþlar
yürüyorum dolaþýyorum avare
baþým iki elim arasýnda
ve.. çaresizliklerimi satýyorum ..
býrak olduðu gibi
içinde haykýrsýn sessiz çýðlýklar
can yaman bir çeliþki de
Kitaplarý sevmeyen bir millet
yükselemez ki
bir ülke bir yere gelemez ki
çocuklarý sevmeyen Ýnsanlar ölsün
bir yerlerde
ölmek kalmak ölümün eteðinde
sabah çiði düþmüþ gözlerine
az eteðine tutunulan umudun
anýlar gibi onlarda eskimiþ çerçevesi
gidin
bu son olsun
dedim ya olmuyor
her gün ölüm doðuyor boy boy
git artýk arsýz gözyaþlarým
Kurut gözlerindeki ýrmaklarý
bize þimdi ölmekten yaþamak daha çok
lazým ..
II
Umutsuz doðan onca gün eskidi
içimin yangýnýný, yazgýsýný hissedebiliyorum
büyük bir keder yumaðý oturdu içime
günlerin çözemediði boðazýmda koca bir yumruk
sýkýyor bir düðüm ürkek bir kuþ gibi
hem yaklaþýp hem kaçýp gidiyorum
belli ki korku belirsiz
belli ki daha kesilmemiþ ümid
her sabah
her gün
her akþam
her gece
ayný manzarayý oturup seyrediyorum içimde renklerin deðiþtiðini hissebilyorum
solup göverdiðini güneþin altýnda verimli topraklarýn
geçiyor üstünden kuþ sürüleri
kim bilebilir kimlerle üleþterdiðimiz yaþam
kýrýlan can kýrýklýðý artýðý
her an
her gün
birbirine kýran kýrana
oturup konuþulmuyor bile adam gibi
kardeþ kardeþe
batýrýyor her gün iðnelerini laf ebesiliði
belki de yanlýþ insanlarla oturup kalkmaktan
daha iyidir ki sinek ýsýrýðý, sokan bir arýnýn iðnesi
sitemin kýz kardeþi belli deðildir
gücü yeten yetene hazýrlýyor beyaz kefeniliði
esmer günler mi
kara geceler mi demeli
yerinden söküp alýyor muþtulanan hayatýn bütün güzellikleri
hadi sevelim yeniden desem ki
gün karardý bahtým daki bahçede
dil yarasý geçmez
kasýp kavuruyor insanlar arasý
hep ben ben benlik duygusunun
azalttýðý insanlýk ötesi yalnýzlýk
zedeliniyor insan yere düþen elma gibi
hak edilmeyen bir deðeri verdiðinde
ve.. deðerin kalmýyor kuþ kadar kendine
Piþmanlýðýný duyuyor sunuz her an her gün
bilinmezliklerle attýðýnýz imzanýn esirliðinde
solup gidiyor yaþam
bir yanlýþý yaþamanýn kýrýntýrýný yaþarsýn
yýllarýn eskitemediði derdini anlatamadýðýnýz
dilsiz, kulaksýz sorgusuz sualsiz içinizde yeþerir acýlar
söyleyin derdinizi kime anlatabilirdiniz
bu sizin sessizliðiniz yüreðinizin geçtiði yol ayrýmýnda
ýslandý düþleriniz gülüþleriniz..
yarýnýn umutlarýnda kör bir karanlýk
yalnýzlýk duygusu içindeyken
Ýnsanlarý olduðu kadar kendinize de saygýnýz azaldý..
Nurten Ak Aygen
19.08.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.