KURU KAFA

Zenginliðin içinden yoksulluða ulaþtým,
Kâðýdýmla kalemim elimdeki servetim.
Namertlerle savaþta yenilmeye alýþtým,
Hüzün eken bahtýmýn tarlasýnda ýrgatým.

Kuru kafa müzesi raflarýndan dost tuttum,
Ýçlerine bir parça beyin koymak niyetim.
Akla ziyan dünyada insanlýðý unuttum,
Etim kaným kalmadý isyanda iskeletim.

Baþkasýnýn çizdiði bir hayatý yaþamak,
Ýçin yýllar boyunca kendime eziyetim.
Harap olmuþ bir ömrü sürünerek taþýmak,
Gelmeyecek günlere aðlamak vaziyetim.

Bozuklarý tamire özenirken kaç kere,
Alçaklarýn çarkýnda parçalanmýþ aletim.
Yoksul, ezik, onurlu çýkacaðým sefere,
Kemal’in Gemi’sine kesilirken biletim.

Mehmet NACAR

Sosyal Medyada Paylaşın: