YOL BİZİM

Hey kalkýn kalkýn heyhat ;uykulardan uyanýn,
Baþ kaldýran zalimin, kapýsýna dayanýn.

Yolculuk var yolculuk, sedalar okununca ;
Türkler þahlanýr kalkar, bayraga dokununca.

Önce namaz kýlalým, seccademizi serin,
Gökler,topraðý öpsün mukaddes mevzu derin.

Duran küheylanýma, meþin kýrbaç vurdular;
Kiþneyen yaðýz atýn, karþýsýna durdular.

Ben serpilir giderim; geriden gelsin taylar.
Sökeceðim rüzgara, çakýlsa bile yaylar.

Bunlar kimin çobaný, ýslýkla þakýrdayan,
Tekerleði kýrýlmýþ; kaðnýmý takýrdayan.

Dedim ki, biz geçeriz ;bu hendeði içimden,
Hendeði atlayýnca, aðladým sevincimden.

Yol bizim, kervan bizim; yürüyelim durmadan,
Hýrçýn esen rüzgar, son dalýmýzý kýrmadan.

Bu rüzgardan sonra, kar düþecek üstümüze;
Bir kenarda durun, su doldurun testimize.

Kar yaðýnca buz tutar daðlarýn yamacýna;
Yola çýkan yiðitler, ulaþýr amacýna.

 Gök gürledi, yaðmurlar akýyor oluk oluk,
Bu nasýl bir sevdadýr ,vatan diyor her soluk.

Su bitti bulutlarda; bir damla damlatýyor,
Boþa gürlemez gökler, duy neler anlatýyor.

Bir bilseniz kaç mevsim deðiþti iki günde;
Ayný hayalimiz var, hem bugün hemde dünde.

Kaldýrýn yatanlarý, yolcu yolunda gerek; 
Þimþekten gemi yaptýk, rüzgarýmýzdan kürek.

ALLAH ALLAH dedikçe deniz derinleþiyor;
Biz hedefe vardýkça, çöller serinleþiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: