kulak ver çýðlýklarýma dinle sevgili!
umudumun sonu sensizlik olmuþ
kaçýncý gemi kalkýp gitmiþ bu limandan
uzun siren sesleri rýhtým taþlarýný kaç defa yalamýþ
kaç gözden yaþlar akmýþ gidenin ardýndan
vedalar
elvedalar
kaç kez yankýlanmýþ kulaklarda
umudumun adý sensizlik olmuþ…
yollar kaç sevdalý gönlü ayýrmýþ bir birinden?
ellerinde kaç gül kurumuþtur gidenlerin býraktýðý
zamanýn anlamsýz kaldýðý
geçmek bilmediði
kaç ayrýlýk vakti dolmuþtur seven gönüllere…
umudumun adý yokluðun olmuþ…
bir hiç uðruna geçip giden zaman harlamýþ tüm ateþleri
sevip sevip sonra da delice yanmakmýþ aþkýn aleviyle
yokluðuna katlanmak belki de yok olmakmýþ
yalnýz kaldýðýn o zifiri kapkaranlýk gecede
umudumun adý hasret olmuþ…
yana yana geçen zaman dindirmezmiþ acýlarý
önce kor ateþler daðlar bedenini
sonra küle dönermiþ
yanýp yanýp yanmaz olurmuþ yürekler
bir koca yara açýlýrmýþ gönülden içeri
baktýkça yandýðýný hatýrlarmýþ insan
umudumun adý ayrýlýk olmuþ…
umut umut edeninmiþ…
yaralasa da hayat
yaralasa da aþklar umudun yolu nefesmiþ
umudumun adý sen olmuþsun…
unuttu gülmeyi sensiz bakýþlarým
unuttu aynalar gülen gözlerimi
geceler süzülür gözbebeklerimden simsiyah
kor ateþ içten içe yanar bedenimde
yüreðimi sarýp sarmalar közler
umudun adý sana yanmak olmuþ…
hislerimi kuþatýr prangalar
mevsimli mevsimsiz hüzün yaðar üzerime
düþmedik yýldýrým kalmadý yüreðime
yükselen sessiz çýðlýklarýmý da duyan olmadý
gözlerim kimse için inan bu kadar aðlamadý
umudun adý sana umutsuzca aðlamak olmuþ…
//Yüzümdeki, yüreðimde ki umutsuzluðu maskeler bile gizleyemedi…//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
16.07.2015