Sen dünyanýn son gülü,Güllerin Efendisi Kokusu,rengi emsalsiz Medine Gülü Bu günlerde her yer gül kokuyor Herkes seni anýyor,þefaat diliyor Sen alemlerin sultaný güllerin efendisi
Ey Medine Gülü Efendimiz Canýmýz Gidiþin öyle sarstý ki kainatý Güllerin rengi soldu Hiç bir ayrýlýk insanoðlunu bu kadar yakmadý daha önce Bundan sonrada yaþanmaz böyle bir acý Sen gittin ýþýðýn burda Ama bizler kör,bizler cahil Kendimizi kaybettik bu telaþede Günah bataðýna battýkça battýk Geliþinden yüzyýllar önce ashabý kefin içine düþen hasret Þimdi bizlerin ciðerini yakýyor Kavuþmak umudu sarýyor bazen ardýndan korkular kapýmýzý çalýyor Biz günahkarlara ümmetim diyecekmisin þefaatine nail edecekmisin...
Ey Gül,Ey Sultan,Ey Can! Þimdi kimseler okþamýyor yetimlerin baþýný, Hiç kimse dertlenmiyor komþusunun,kardeþinin derdiyle Unutuyoruz o büyük günü,o hasas teraziyi,sýrat köprüsünü Sen ne olur unutma bizi ... Tut günahkar ellerimizden çek götür bizi...
2005 kutlu doðum haftasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüsn_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.