Yine yüreðimin viran þehrindeyim. Sokaklarý ýsýz ve sert esen rüzgarýn tenime dokunuþu ile yürüyorum patikalarýnda hayatýn. Yýldýz mesafesinde dünde kalan mutluluk düþleri, Þimdi hazan mevsiminde bir safran sarýsý yaprak gibi savruluyor-sam, sen üzülme diye diþlerimi sýkýyorum. Ýlk sözüm seni seviyorum dediðim de mühürlemiþtim dünya zindanýna Muhabbet cezalý bir yürek mahkumum iþte. Nereye yorgun tenimi taþýr ayaklarým umurum da deðil. Sadece yokluðun gölgesinde yaktýðým çoban ateþi sýcaklýðýnda eriyen kar tanesiyim diye iç geçiriyorum. Kör karanlýklarýn seherinde, gözlerim yorgunsa ve kaþlarý çatýk bir savaþçýysam namert pusularýna teslim etmem yedi yerinde yaraladýðýn yüreðimi. Dedim ya her hücreme sen demeyi öðrettiðim için, bu gecenin kör saðýr akþamýna yine sen diye dilsiz çýðlýklarým ile yürüyorum öylesine... Þiir Kamil Üci Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamil üci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.