Neydi bilmem, neydi sorsam, inci yaþ dolmuþ gözün,
Gölgelenmiþ bað ve bahçen, târumâr olmuþ yüzün.
Þimdi sönmüþ gökte âteþ, sanki kaybolmuþ yazýn,
Kâinât’ýn sýrrý, bildim, vazgeçilmez âh hüzün...
Hep bürünmüþ gamla keder, dertle yýrtýlmýþ þalýn,
Darbe almýþ bin yerinden, her sefer batmýþ salýn.
Bir teselli! Hep uzanmýþ, tutmamýþ, kopmuþ dalýn,
Sen gülersen gam biter yâr, neþ’e çaðlar hep sazýn...
Durmadým, yazdým þiirler, kýymetim bilmez ama,
Yâr, ümitsiz olma sen hiç, parlasýn gökler, semâ.
Tütse, görsem þen yürekten sevgiler hep dâima,
Her sabâhýn nûrla dolsun, bitmesin hiç gündüzün...
Hâlenur Kor
(fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.