Bir sonbahar duvarýdýr kalbim Sessiz ve derinden Vurur kayalýklara hüzünlerim Dalgalar alýr soðuk bakýþlarýmý Kuruyan yapraklara karýþýr duygularým Sen gülmez Sen söylemez kalbin derin Bu gül nerede açar konuþmazsa sözlerin
Yaralarýn depreþir kan kýrmýzýsý akþamlarda Bir soðuk bir demir ve bir de gözlerin Ve Sen hep böyle sessiz, hep böyle derin.
Þahitlik etmek girdabýnda esen fýrtýnalara Sensizliðe yol alan bakýþlar kopar yürekten Sen bir dað yamacýnda kuzusunu otlatan Yanýk türkülü çobanýn titreyen nefesinde Ben bir yol bulsam da kavalýmý dinlese koyunlar