sözlerini kaç kez yýkadým, dizelere yatýrdým, hasrette beklettim, gamlarý açýp, rüzgarda anlamlar yükledim, her seferinde sabýrla astým, yine de, çýkmadýk yerlerinden kirlendi anlamlar!
valizler toplanýr erken gidiþlerin geç vakitlerinde, dün geceden öpülmüþ dudaklardan dökülür sözsüz ölümler en kan alýcý yerlerinden duvarlara çarpar, kekremsi tadýnda vazgeçiþler...
sabah beri düzeltilmemiþ çarþafýn en uzak köþesinde bir ten kýpýrdanýr, sað þakaðýna dayanmýþ gibi duran göz izleri, duyulmamýþ gitme-kallara hiç söylenmemiþ sebepler ile kurþunlanýr.
ve her ayrýlýk hariciye koðuþlarýna dönüþür, sus kalmaktan çürüdüðüm bu þehirde, yok öncesinden kalan hasret de tüketir vasýfsýz ümitleri, üç beþ tadý kaçmýþ hayal üþüþür, pelesenk olmuþ sözlerdeki son noktalara... gün doðumlarýnda kül olumlara yaklaþýr içindeki ateþ!
avuçlarýna tünedim bu gece beni yine yanlýþlýkla vurma
syrus
Sosyal Medyada Paylaşın:
syrus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.