Günlerden yine sendi Toprak kokuyordu buralar Toprak iyice yaðmura doymuþ Týpký senin gibi kokuyordu
Kafese sýkýþan kuþ gibi ruhum yanýnda olmak ister Lakin gurur buna müsaade etmez Bir yaný uçurum olan aþkýn sonu huzura mý ermez?
Kokunu içime çekmek istediðimde Allah’ýmdan yaðmuru diliyorum o zaman bütün þehir sen kokuyor Hele bir de akþamsa çayýmý yudumlarken seni düþünmek yanýmda olduðun hissini veriyor
Elime bir kaðýt kalemimi alýyorum Önce tatlý gözlerini çiziyorum sonra þirin burnunu ve dudaklarýný Ne kadar sana benzese de sen olmuyor iþte Herkesin aðzýnda duyduðum unut kelimesi Seni görünce vazgeçmeye dönüyor.
O anda þarkýlar ve binlerce þiir geçiyor Aklýmýn bir köþesinden Her zaman ki gibi çayýmýn son yudumunda Seni sevdiðimi kendime inkar etmekle geçiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meltem Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.