AKAN YOLCULUK Dur Kýzýlýrmak! Beni de al içine, Beraber akalým, maverâ âlemine. Güneþlerin kucakladýðý her durakta, Mürekkep olalým seyyahýn k/alemine. Dik alnýmýzdaki hayat çizgilerimizden aksýn, Tarihin derinliklerine iþleyen sýcak yazýlar. Köroðlu’na Çamlýbel türküler yaksýn, Dile gelsin yüreðimi daðlayan sýzýlar. Elif’in kaðnýsýnda inlesin, Çile yokuþuna yaðlanmýþ mazýlar. Cepheyi hedef seçmiþ Kara Fatma’da tanýyayým Dizde dermaný Akþemseddin bakýþlarýndan okuyayým, Ýstanbul’u fetheden büyük hakaný. Ve sonra kutlayayým Bismillahlarla, Sükûtuma düþen tayy’ý mekaný.
Al Kýzýlýrmak! Al beni de, al içine Her yivinde vuslat sancýlarý tutsun, Uðradýðýn yollar beni sevdana okutsun. Sen ak ben kývranayým, Yanan buselerimle soðuk nefesine dokunayým.
Köse Daðý’ndan sütten beyaz karlarý yutalým, Ak nefesinde eritip, can verelim Anadolu çiçeðinin binbir rengine Evliya Çelebi’nin heybesine nakýþ olsun. Her duraðýnda elimin emeði düþsün dengine. Sivas’ta Ýzzettin Keykavus’u bulalým, Dertleþelim Þifahiye’nin duvarlarýnda Ýçim dýþým Selçukluyla dolsun. Sýzýlarýmýzý býrakalým Buruciye’nin odalarýnda Abdulvahhabi Gaziye varýp, Dar-ý bekaya kýyama duralým. And içelim çifte minarenin þerefesinden Dört Eylül’e adanan sözü t/utmaya Topraðý tanýyalým Veysel’in nefesinden Bir yol uðrayalým Ruhsatî Baba’ya, “Kaymaðýn torunu, yaðýn öz oðlu” dediði Boz ayranla tanýþalým, aþkýnýn yanýk baðrýnda Minhacý’ya selam verip, Çektiklerini söyletelim Að Gelin’in uðrunda. Sonra Celal Oðlan’la dertleþelim, Güne serilen ipek mendilin sýrlý duruþunda. Ýnce ince okþayalým Anadolu’mun her zerresini. Sonra vuslat sancýmýz bitsin, Rahmete çýrpýnan Karadeniz’in aðuþunda. Metin HANLIOÐLU (SÝVAS) Sosyal Medyada Paylaşın:
metin HANLIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.