tek þiirlik canýný almaya geldim soluðum mürekkepli Azrail utansam mý bilmiyorum
iki kiþisin hangi senden baþlamalý bozmaya ezberini hangi seni öldürmeli girizgahýnda cinnetimin en güzel yanýmý öldürdüðün için eliflerin boynunu kýrdýðýn için sebeb-i cinayetime gelirsek: aþktan korkuyorum
mahalim oldu gözlerin med cezirlerinde boðulduðum ne çok yýldýz öldürmüþsün gördüm
labirentlerin çýkýþsýz içinden çýkmak istiyorum senin koridorlarýnda bir diyojen feneriyle tek baþýma kayboldum
cin olsa lambasýný kundaklardý çok kötü
sen ölü sevdalarýn esamesiz mezar taþlarýna sokul sýrtým çürük benim öykünemezsin bir gövdede taþýnamayýz böyle kerberos kafalarýmýzla bir yol ayrýmý bulalým vedalaþalým olur deme
bazen sýklýkla dar vakitli seyreltilmiþ anlarýmda tam karþýlamýyor hiçbir þey iþte tuhaf vakitlerde bil sen kýrmak istediðim aðzýný öpmeyeceðim o üzüm baðýndan bozma aðzýný diyorum
öyle roman olacak bir þey deðil uzun hikaye de deðil anlatýversem belki bir Hayyam çemberi kuþatýlmýþlýðým senli dört dize dört mevsim -yine mi- çatlayan ruhumu örtemiyorum sarýlsan
dayanýlmaz bir hafiflikteyim... var mýyým... sende