Yine bir metro yolculuðunda düþüyorsun aklýma loþ tünellerde ilerlerken uzaktan görünen gün ýþýðý gibi aklýmda büyüyor hayalin, Aþk diyor bi ses : ’ Aþk karanlýða bir çýðlýktýr, bu çýðlýðý duyan yüreðe görünmez bir yol olur akar O’
bir kadýn yüzüme bakýyor yer mi istiyorsun der gibi bi bakýþ fýrlatýyorum ’yok oðul þu durakta iniyorum, yazdýðýna þahit oldum bende severdim gençken, bize ayýptý yazmak böyle ulu orta !’ kapý açýlýyor susuyor sonra gitmeden gözlerimi buluyor ’yaz yaz inþallah anlayacak seni O’ iniyor, kalabalýða dalýyor gözlerim kimi grup halinde alýþveriþe çýkmýþ dönüyor evine yol üstü sohbetteler beklerken, kimi telaþlý telaþlý bir dakika’lýk duraklayan metroya koþuyor, gözlerim hala kalabalýkta hafif bir rüzgar esiyor kadýnýn eteðini tutmasýndan fark ediyorum sonra; hoþ uzun saçlarýyla rüzgara karþý yüzünü dönüyor saçlarý bir an esintiye kapýlýp dalgalanýyor istemsiz bir hareketle saçlarýný tutuyor tam o an Sen geliyorsun yeniden aklýma... Yine bir ses esintiye kapýlmýþ sahibini arýyor ’uzun saçlarýmla rüzgarda yürüdüðüm bi gün benle yürür müsün?’ -yaðmur yaðarsa yürürüm, ’ben yaðmuru da severim ama benimle rüzgara karþý yürümelisin el ele yürek yüreðe...’
demir raylardaki sürtünme sesiyle kendime geliyorum, yanýma biri oturmuþ ne zaman bilmiyorum kaç durak geçti ki ! gözüm elinde tuttuðu güle kayýyor içimden söylediðim bi cümle: ’ne çok bülbül ah’ýna þahit olmuþsun be Gül, söylesene ne buldun ki o gülistandan bu viraneye geldin?’
kýzýn delikanlýnýn yüzüne bakarak söylediði tek cümle içimde yalnýz olmadýðýma þahitlik ediyor: ’gül bülbülün deðerini dikenden bilmese bülbüle hasret bir ömür sürer mi hiç?’
Ýçimdeki ses sürmez diyor, ’kördüðüm olmak için önce düðüm attým gönlüne çözmeye çabala ki bir benimle uðraþ, bir beni düþün böyle benimle haþýr neþir ol ki gün yüzün benim gözlerime kavuþsun her ayrýlýkta; benden kaçýrdýðýn her bir bakýþa ben gül gibi soluyorum Þair, kaçýrma sakýn, ötesini kaldýracak gücüm yok, bilesin... gözlerimi kapýyorum... karanlýkta gözlerini arýyorum, yüreðimin çarpýntýsý artýyor, kulaklarýma sesinden baþka ses deðmesin diye saðýr oluyorum... sonra hiç tanýmadýðým bir yerde açýyorum gözlerimi neresi burasý? nerdesin sen? bu kadar çabuk mu gizlenirsin kördüðüm attýðýn yüreðe?
fuzuliM
þiire yorumuyla deðer katan sevgili ’Yasak Bahçe’ ye teþekkürlerimle... Sosyal Medyada Paylaşın:
fuzuliM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.