Sürgün ellerime yollar dökülür pul pul Anlamadým düþtükçe yola Taþlý kimsesiz yollardan geçtim Avundum varlýðýna Bir kez arkama bile bakmadým Ve hiç gözyaþý dökmedim Ellerime hep yapraklar döküldü sere serpe Anlamadým bu yaþýn içinde
Derinlerde yeniliðinle güldüm Bil bunu çok üzüldüm Satýrlarýma katran döktün Kökümü kökünden söktün
Dilime hiç iyi söz alýþtýrmadým Ýyilik ilham deðil üzüntü benim adým Kaybolmasýn diye gökyüzüne bakýp Kurumasýn diye satýrlara akýp Hayallerde bir kibrit çakýp Ve her gece kendi gönlümü yakýp Kendimi sevmeye aldandým
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleyman yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.