Seni gözlerimde saklamak istemedim, baþka yere bakar düþüncesiyle. Seni beynime sýðdýrmak istemedim, düþüncelerimin arasýnda sýkýþýp kalýrsýn diye. Seni dudaklarýma saklamak istemedim, bir gün kelimelerle uçup gidersin diye.. Ben seni kalbime sakladým. Üzerine kilidi vurup, küçücük kalbimde kocaman bir dünya oluþtur diye. Her durduðun saniye büyüsün istedim. Baþaramadým. Vuramadým kilitleri. Þimdi bana senden kalan anýlarým var. Gözlerindeki perdenin arkasýnda kocaman bir dünya var. Benim olmayan bir dünya. Söylesene sevdiðim; Yaktýn mý mektuplarý? Yýktýn mý hayalleri? Tozlarla mý kaplandý yollarýmýz? Þimdilerde fark ettim. Ben seni deðil, hayalini kilitlemiþim kalbime. Umutlarýmý hapsetmiþim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülfidan Pekdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.