ECDADIMA
Ecdada Mektup yarýþmasýna gönderdiðim bu þiirimi sizlerle de paylaþmak istiyorum.
Dualar yükseliyordu semaya... Gözyaþlarýmýz gözlerimizi kavuruyordu. Ýçimiz kýpýr kýpýrdý ama. Anadolu insaný tek ruh olmuþ, kalplerimiz aþktan , minnetten taþýyordu. Anadolu’ da gözler yaþlý bayram havasý esiyordu. Hasta adam dirilmiþ, savurmuþtu topraðýndakileri
Ey! anasýný, kardeþini, eþini arkasýnda býrakýp giden Mehmetçik!
Söylesene içimide fýrtýnalar kopartan sen deðil miydin?
Oðlundan bir kanlý mendil gören Anadolu Türk kadýný! Býrak gözlerindeki yaþlar içine aksýn, oðlun çok þey býraktý yarýnlara..
Patlayan serin, soðuk zafer nidalarý...
’’Birlikte rahmet, ayrýlýkta azap vardýr.’’ der Resulü Ziþan Efendimiz. Ýmanla birlik olmasaydý biz þimdi kara toprak olmuþtuk yahut yaþayan ölü. Birlik olmasaydý savuramayacaktýk niceleri.
Vatan her þeyden önce gelir bunu bize sen öðrettin Çanakkale.
Þimdilerde herkes benliðini yitirmiþ
Þimdilerde bir takvim haber veriyor Çanakkale’yi
Gözyaþlarýn olmak isterdim Çanakkale. Olup kanla yoðrulmuþ topraðýna karýþmak.
Gözyaþlarýn olamak isterdim Mehmetçik. Olup kandan okunmayan mektubuna akmak.
Bugünlerde aðlayamýyorum eskisi gibi, gözlerimi yaksa da akmýyor gözyaþlarým. Biliyorum onlarda utanýyorlar.
Unuttular Evlatlar Ecdadlarýný.
Seni anlamaya geleceðim Çanakkale. Þehidimin ayak bastýðý topraklara gururla yüz sürmeye geleceðim, yakýnda, yakýnda.
Yüreði daðlanan ana, artýk aðlama, aðlama da üzme þehidini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.