"Bacým ne diyeyim Biziz bu dünyanýn ahvali periþanlýðý Daha fazla bastýrma kanayan yarama Öldürüyor bu mevsimsiz ayaz Ciðer söken figanlar." Dedi.
Kýrmýzýydý toprak avuçlarýmda Kan ve kilden bir gül damlýyordu parmak aralarým dan Sildikçe çoðalýyor Çoðaldýkça izi kalan çocuk kokuyordu ellerim
Uzun zamandýr Ne zehir zýkkým günler içiyorsun kadýn. Aðýtlar emziriyorsun. Sað memende minik serçeni Sol memende aç gözlü ölümü doyuruyorsun Ve baþka bir yerde Baþka çocuklar doðuruyor anneler güle oynaya
Ne saçmalýk Savaþýn cüzzamýn dan yana yakýla dertlenenlerin Oturduklarý minderdeki taht rahatlýðý. Tam Mazhar Osmanlýk ruh hali zafer methiyeleri. Gülünç ama traji komik Ayný zamanda sür manþet ahkam kepazeliði.
Söylesene Ýnsanlýktan ikmale kalmýþ yüce insan Baþý yere düþen kara utançla Kafan kumda Gövden dýþarýda nasýl yaþýyorsun Aþk savaþý engeller mi
Ah siz yokmusunuz Varyete düþkünü oportünistler Doluya koysam almayan Boþa koysam dolmayan hergeleler Yaþamak sizin neyinize
Dilek USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilek USTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.