Adressiz Yolcu

koþtuðum bir vedanýn içinde
takvimsiz sürek avýyým
tüm dillere aykýrý bir yorumla
ev çiçeðinin ölümü...

aramak unutulan bir imaydý
dudaðýnýn ucundan tufan
soðuk yaðmuruyla ilk ve son yalaný
bölüþülmemiþ rüyanýn...

ve bu keþmekeþ içinde eskidikçe
yenilenir þarkýmýzý
anlamaz olur yýldýzlar
evler þaþkýn nefesler suskun...

aðustos sonlarýyla karýþtýrýrdým
peyzajsýz gidiþini
vakti yakýn uðurlamalara
aðaçlarýn bile karný tok nedense...

gecenin sonunda sordum kendi kendime
niçin sonunda sorduðumu en baþta olaný
gecenin sonunda yanýtsýz...kuþlar bekliyorum
sabah daðlarýna süresiz mevsimler müjdeleyecek...

þehire baktýðým anlar gibisin hep
hem her þey var hem hiçbir þey yok
ve sokaklarýnda eksiksizleþir yalnýzlýðým
ve herkes tanýdýk bir ben yabancýyým...

ömür abartýsýyla ölüm sadeliði arasýnda
arada bir yerde iþte bir ara sokak bir kitap arasý
bir kapý aralýðý... yazýlmasý unutulmuþ ama adý dillerde
söyleyeceðim bitirdiðimde bu þiiri...

balkonda ayaðý kýrýk sandalye...sessizliði bozan çýtýrtý
yaz mutsuzluklarýna deva olmayan çay sohbetleri
birbirine gömülü binalardan medet uman adressiz yolcu
hepsi benim gibi...hepsi hiçbiri...






kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: