Aðýr geliyor yüreðime içimde biriktirdiklerim
Sýrf yürek yangýným sönsün diye yazýyorum
Hayatý sadece satýr aralarýnda yaþýyorum
Ömrüm geçiyor yaþamýn kýyýsýnda beklerken
Gölgeler ayný
Yýldýzlar sönük
Maviler sürmek de çare deðil denizlerime
Ne söylesem yârim kalýyor
Kendi yüzümde arýyorum seni
Yalan oluyor her þey gördükçe yüzümü aynalarda
Susayan ben
Susan sen
Gün sensiz ilikler düðmelerini
Gece yorgun
Ben yorgun
Çýkaramýyorum beni böyle yakan iç gömleðimi
Yüreðim küllüðe dönmüþ
Özledikçe seni
Yeniden baþlar yenilgilerim
Ve þiirlerim
O kadar þey var ki yazamýyorum burada
Gerçi gözüne de soksam þiirlerimi
Görmeyeceksin
Ýþte böyle akýp gidiyor hayat
Benim bakýþlarýma karlar yaðmýþ
Senin dudaklarýn lâl
Martýlar ölüyor þehrimin kýyýsýnda
Hâlâ haykýrýyorum
Diriyim
Seviyorum
Ki hiçbir þey de vazgeçiremez
Baþucumda bekleyen ölüm bile
Ýnanýyorum ölümsüzdür aþk
Ýnanýyorum
Bunca yýl seni benden uzak tutan dünyaya raðmen
Bil ki
Yaralý bir kuþ gibi kalbim avucundadýr
Senin adýný söyleyeceðim Nelya
Gözleri deniz
Kucaðý gül
Kollarý çiçek
Yedi kez söyleyeceðim adýný
Sonra ayrýlacaðým
Sahi insan ölünce nereye sýðýnýr