Ey Fýrat! Coþkun nehir, deli nehir Ne güzel akýyorsun Zerresi yok korkunun yüreðinde Özgürlük çiçekleri açýyor bahçelerinde Biri ana üçü çocuk dört can Özgürlüðü aradýlar Derinliklerinde. Ölüme gidenin adý Fatma Mahsun bir gülümseme dudaklarýnda Mutluluðu buluyordu bir dilim ekmek ve bir tas çorbada. Yok olmuþluðu gizlenmiþ Nasýrlý ellerinin çatlaklarýnda. Töre; Bileklere vurulan zincir Ve bir yaþamdýr töre Yüce bir onur, yüce bir gurur Ölümün de önünde töre Kaçmak kahpeliktir Kurtuluþ yazmaz töre de. O ölümü seçti Demiþti son sözünde Aramasýn kimse Hürriyeti ölümde Kadýnlarýmýz Anamýz, bacýmýz, Umudumuz aþkýmýz Bir lokma ekmek için Olmasýn tutsaklarýmýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
davut tunçbilek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.