Sen Ey...

Sen ey kiracý
Bir kaplumbaða gibi taþýrken evini
Yerin belli yurdun belli
Zannetme ki seni barýndýran
Ellere býraktý rýzkýný.

Sen ey fukara
Akýlsýz baþýn cezasýný çekmektesin
Kýþýn üþümektesin gizlice
Soba sýcaðýna hasret ellerin.
Gelecek bir muamma
Güzel bir yuvaya
Bir sevgiye hasret yüreðin.

Sen ey para babasý
Mezarlýða uzak evin
Korkmaktan korkuyorsun
Kenar mahallelerde bir akraban var
Gençlikte çay içtiðiniz belki
Ýçinden bir ses git desede
Takým elbisenin sözünü dinliyorsun...

Sen ey dünya güzeli
Züleyha’yý tanýr mýsýn ?
Hani güzelliðinden yeri çatlatan
Sonra bir adý kalan yeryüzünde...
Leyla’yý tanýr mýsýn ?
Mecnun’u çöllere düþüren.
Sonra bir adý kalan yeryüzünde...
Þirin’i tanýr mýsýn ey güzel !
Hani daðlarý devirten güzelliðiyle
Sonra bir mezara taþýyan sevdasýný.

Sen ey Süleyman...
Kim derdi sana da deðecek ölüm
Biz týrsýp kaçarken mezarlardan
Kim derdi o heybetli sultanýn
Sadece adý kalacaktý yeryüzünde.

Sen ey sevgi...
Bizim derdimiz
Senin þeffaflýðýndan öte deðil...
En ala zenginde olsa cebimiz
Bir ömre kiracýyýz
Bir Mecnun’u yaþarýz çöllerde...
Sosyal Medyada Paylaşın: