Ne Zaman Bir Vapur Yaklaşsa İskeleye

Ne zaman bir vapur yaklaþsa iskeleye,
Sen geldin sanýyorum.
Ýçimde tarifsiz bir heyecan,
Yalýn ayak koþuyorum.
Nefes nefese kaldýðým oluyor.
Yoldan geçenlere sarýlýyorum.
Kimi deli sanýyor beni.
Geldiðimde seni göremesem de,
Tesellim oluyor bekleyenlerin umut dolu bakýþlarý.
Bazen de mutlu oluyorum.
Gelenlerin geldiðine sevinenleri gördükçe,
Kýzma bana ne olur.
Kýskanma da sevinmemi.
Tek sevilen sen deðilsin!
Tek bekleyenin ben olmadýðý gibi…

Ne zaman bir vapur yaklaþsa iskeleye,
Ýçime bir beton yýðýný acý oturuyor.
Yüreðim kaldýramýyor tek taraflý vedalarý.
Gidip sarýlasým var öksüz býraktýðýn limana.
Ve ayný acýyla kavrulan o koca yürekli insanlara.

Ne zaman bir vapur yaklaþsa iskeleye,
Gelmediðini bildiðim halde,
Vapura bakan bankta oturup seni bekliyorum.
Bir gün geleceksin umuduyla…
Ölmüþ olsam da sen gelmiþ ol.

Ne zaman bir sala okunsa.
Bil ki o ölen benim.
Üzülme sakýn bu benim kaderim...




Sosyal Medyada Paylaşın: