Ýç içe geçmiþ kalabalýðý taradý gözlerim. Sen yoktun fotoðrafta Baktým da Annemin þalý hep ayný Birde ellerinin kýnasý Hiç mi eskimez Yoksa çok mu paha biçilmez
Þu babam yok mu Resimlerde bari gülümseseydi yüzü Hayatý ciddiye almaktan Bir tek mimik çizgisi yok,çatýk kaþ arasýndan baþka Hayret bir tek evde çýkardýðý kasketini Sol eline almýþ bu sefer
Sahi sen nerdesin Diðer resimlerde de yoksun Sað kolum yalnýz duruyor Yüzüm mütesebbim Saçlarýmý da örmemiþ annem
Kesin top koþturuyorsun okul bahçesinde Yoksa küsmüydük elma þekeri yüzünden Hiç beni sensiz býrakmazdýn çünkü
Ah nasýl da unutuyorum Göklerde kanatsýz uçurtma olduðunu Ýnsan kabullenmeyince yokluðu Varlýðýný yaþatýyor her an sevginin
Boþuna deðilmiþ Annemin eskimeyen siyah þala yýllardýr müptelasý Babamýn buz tutmuþ yüz ifadesi. Ki benim Senden sonra çekilmiþ resimlerde Deli gibi seni özlemle aramalarým
Kimse bilmiyor Günlerce dizlerimi çeneme çekerek Tanrý dahi görmesin diye Yorgan altýnda hýçkýrdýklarýmý Ve Her gök yüzüne baktýðýmda Parlak yýldýzý sen sanýp konuþtuklarýmý
Unutulmaz diðer yarým Bari orada sabit dur Sakýn kayma bir dileðe sarýlarak Ben kendimi avutayým Yýldýzdan bir melek olduðunu sanarak
Dilek USTA Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilek USTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.