Ruhunun derinliklerinde bir aðaç var, Ve onun gölgeleri altýnda bir hayat var. Günahlar dibine düþmüþ sararmýþ yapraklar, Yakmak þart,rutubetten çiçek olmuyor tohumlar.
Benim bir sevgilim var, Yaptýklarýma hiç ses çýkarmýyor. Biliyorum beni an ve an izliyor, Ve o da beni çok seviyor. Sevmeseydi dualarýmý kabul etmezdi, Terk edip giderdi. Her gece sözlerim fikirlerim ile seviþirken, Ýkisinden bir hamile kalýyor, Ve küçücük bebeðim þiir dünyaya geliyor.
Þiirlerime bir anne gibi davranamam, Belki çeþmesi mühür, Emziremem sütümden. Tamam amenna babalýkta taslayamam, Hiç hoþnut olamam, Olmadým da zaten, Çayý üfleyerek içenlerden.
Samimi söylüyorum karmaþýk deðil sözlerim, Ama keþke çocukluðumun bir mezar taþý olsaydý. Gidip aðlardým kendimi özledikçe,alkýþlasýn düþlerim, Ýhtiyacým var,kimse iplemiyor artýk maneviyatý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.