Tek tek söndü yýldýzlar geceye hicran düþtü Küllendi yanan ocak ateþ bitti köz bitti Sustu bütün þiirler heceye hicran düþtü Kalem sonsuz sükûtta kelam bitti söz bitti.
Vefasýz esti rüzgâr dal kýrýldý bir kere Kanatta dil yarasý kol kýrýldý bir kere Her adým bir uçurum yol kýrýldý bir kere Çýkmazlarda tükenen sokak bitti iz bitti
Bir hazin sahne ile kapandý artýk perde Son ümit de can verip düþtü en son siperde Ne bülbülden eser var ne de gülden seherde Kýþ kýyamet mevsimler bahar bitti yaz bitti.
Deniz tükendi iþte karaya vurdu gemi Iþýksýz gecelere tutsak ettim gölgemi Hüsranýn pençesine düþtü saadet demi Tebessüme ne hacet neþe bitti haz bitti.
Bir yaradan damlayan en son damla kan gibi Bir bitiþ ki son bakýþ son nefes son an gibi Ecelin avucunda çýrpýnan bir can gibi Sonrasý sonsuz boþluk cevher bitti öz bitti.
Hasan Hüseyin YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.