MOR MENEKŞE
Ýlkbaharýn geliþiyle,
Keyifle uzanmýþým
Yemyeþil çimenlere.
Bir inilti sesiyle geldim kendime.
Þöyle bir bakýndým çevreme.
Yeþilliklerin içinde,
Boynu bükük mor bir menekþe
Sýrtýný dönmüþ güneþe.
Dalýp gitmiþ gözleri
Kendi gölgesine.
Eðilip sual ettim kendine:
‘ ‘ Neden boynun bükük?
Söyle bana Mor Menekþe.’’
Dermansýz dert yoktur derler,
Belki derman olurum derdine.
Boynu bükük mor menekþe
Buðulu gözleri ile,
Þöyle bir baktý yüzüme.
‘ ‘ Derman yoktur’’ dedi benim derdime.
Merhaba demek için güneþe,
Tek tek kazdým topraðý günlerce.
Umutlarým büyüdü çýð misali
Yüreðimin derinliklerinde.
Bir sabah uyanýnca,
Gülümserken buldum güneþi
Baþýmýn tam üzerinde.
Açýverdim yapraklarýmý
Büyük bir sevinç ile.
Güzelliðim dillere destan.
Benim adým Mor Menekþe.
Acýmadan bastýlar
Kökümdeki topraða.
Fark etmediler güzelliðimi,
Fark etmediler bir kez bile.
Bütün çabalarým boþunaymýþ.
Birden buldum kendimi
Özü baþka, sözü baþka bir alemde.
Uyuyup kalsaydým keþke
Topraðýmýn derinliklerinde.
Üzülme sen Mor Menekþe;
Yakýþmamýþ hüzün o güzel yüzüne.
Umudunu yitirme…
Daha ne günler göreceðiz
Var olduðumuz sürede.
Yine bahar gelince,
Selam verdiðinde güneþe,
Bulacaksýn kendini
Bambaþka bir alemde.
Dünyanýn döngüsü böyle,
Harmanlanýr her þey
Bir birinin içinde.
Sonra sunulur evrene.
Kimler gelir; kimler geçer,
Devran döner hep böyle.
Yürekten gülümse hayata,
Dimdik dur topraðýn üzerinde.
Unutma sen Mor Menekþe:
Güzelliði görmeyen gönüller
Zamanla yok olur kendi içinde.
Þimdilik bana müsaade.
Gelecek bahar yeni umutlar ile
Buluþmak üzere.
Hoþça kal Mor Menekþe.
E. YAVUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.